27 weken + 5 dagen ‘Ik kom uit een ei’

‘ Hallo, ik ben Tessa, 28 jaar en ik kom uit een ei!’ Grapt Sijbrand, en zet een piep stemmetje op. Ik blijk weer eens nul verstand van dingen te hebben… ‘Dat weet je toch wel tess?’ ‘Die auto met die deur, die omhoog gaat, die is uit the ‘fast en the furious’..

‘Oh joh, ik dacht uit ‘the A -team’ zeg ik, dat is toch ook iets met een auto? Samen lachen we als vanouds!

*gelijk na het publiceren en delen van dit blog belt sijbrand me lachend op,.. schatje, die auto was uit ‘back to the future’ kippetje van me!*

Over uit een ei komen gesproken…, die arts die weekenddienst heeft, die komt uit een ei! Een schriel ding met een muizenbekkie, witte klompen en het uiterlijk van een 20 jarige. Ze heeft ook nog het lef zich te gedragen of ze hier al minstens 20 jaar meedraait! Totaal ongeschikt voor dit vak…. Met het empathisch vermogen van een baksteen moet je niet met mensen gaan werken. Ze is duidelijk nog met haar opleiding bezig, maar voelt zich de koningin in haar paleis.

Nee, dit weekend hou ik die kleine meid sowieso binnen! Alsof het lot ermee speelt krijg ik vannacht buikpijn, suf van de slaappil bedenk ik me dat ik moet gaan timen om de hoeveel minuten die krampen me uit mijn slaap komen halen…. Ik wordt gelijk bang om onder supervisie van ‘de baksteen’ te moeten bevallen. Mooi niet!

‘Goedemorgen!’ schrik ik op, en kijk op de klok… Mijn snurkende buurvrouw met suikerziekte wordt gewekt om te eten, en dat om 5 uur s’ochtends!!  Alle lampen gaan aan en ik wordt gelijk weer geconfronteerd met die zeurende rot pijn, en ik baal. Gisteren had ik een ‘goede’ dag en deze pijn maakt me onzeker.

Toch slaap ik nog even, en streep ik s’ochtends weer vol trots een dag van mijn lijstje. 27+4 krijgt een dikke vette streep. Trouwens best frapant dat ze hier in hun telling een dag achter lopen,.. terwijl er toch echt op mijn zwangerschaps-kaart staat: A terme datum 6 maart! en hallo,… ik weet echt wel wanneer ik ‘wekig’ ben hoor!

Dinsdag is mijn dag, dan ben ik 28 weken zwanger, en niet woensdag! Ik meld het bij de zuster en ze reageert nonchalant van: ‘oh, foutje in de computer, maar wat maakt het uit?’ en,  ‘ik weet niet of ze het aanpassen hoor’…. Joehoe…, die ene dag is voor mij een wereld van (een welliswaar psychologisch) verschil!

Dinsdag is mijn feestje, dinsdag hoop ik een gebakje te eten, en die dinsdag daarop ook! Zo, het is maar dat ze het weten!

Tranen rollen vanmorgen over mijn wangen als iedereen vrolijk aan het koffieleuten is op de gang. Verplegers lachen harder als anders en lopen 20 stappen langzamer vandaag, het is immers zondag.

Normaal is zondag ‘onze’ dag, onze wij gaan lunchen-dag, of onze wij gaan naar het bos-dag, of onze pyama film-dag…

Sijbrand is in Zwollywood om Nova op te halen en om een taartje te eten met zijn jarige mams! Ik word opeens verdrietig omdat ik er ook bij wil zijn! Via ‘whats app’ krijg ik de schattigste foto’s en filmpjes toegestuurd.

Opeens bekruipt me een rot gevoel…, hij is zo ‘ver’ weg. Stel dat de buikpijn doorzet…?

Ik bedenk me dat ik waarschijnlijk doordraai dus focus me op mijn kleine Nova! Vanmiddag zie ik haar weer, kan ik haar knuffelen en haar eigenwijze praatjes weer aanhoren. Ik wordt spontaan weer blij van de gedachte aan haar guitige koppie en droom even lekker weg…

Ondertussen puft, kreunt, steunt, kotst, en stinkt mijn ‘buuf’ vrolijk verder… Sorry dat ik het zeg hoor.. maar waar kan ik bezwaar aantekenen?, in beroep gaan? Spastisch als ik ben voor infecties in ‘ de benedenwindse’ gebieden, maak ik voor elk toiletbezoek grondig de wc bril schoon met desinfectie… Al meerdere malen liggen daar gele druppels op die er niet horen…. Het is dat ze lief is maar anders was ik in protest gegaan!

Vanmiddag ga ik mijn zinnen verzetten met ‘granny knitting’. Ik ga hartstikke, vet coole, hippe, patchwork dekentjes haken en het woord ‘granny’ past nog bij mijn gemoedstoestand ook.

Dacht ik gister toch serieus dat, dat punniken was… Ja, Sijbrand, je hebt gelijk soms kom ik ook echt uit een ei! 😉